ما هر روزه به چه صداهایی گوش می کنیم؟
✍️ برادر صمد:
ما هر روز از زمانی که از خواب بیدار می شویم، صداهای متفاوتی را از جاهای مختلف و افراد مختلف می شنویم. ما نمی توانیم صدای دنیای اطراف و صدای درون خودمان را خاموش کنیم، اما می توانیم این صداها را کنترل کنیم به صورتی که به چه صدایی گوش فرادهیم و چه صدایی را گوش نکنیم. هر صدایی یک واکنشی را به همراه دارد. صداهایی هستند که آرامش و شادی ما را می دزدند و صداهایی هم وجود دارند که به ما آرامش، امید، ایمان و شادی می بخشند.
کلام خدا در غزل غزلهای سلیمان، باب ۲ آیه ۱۴ اینطور می گوید : ” ای کبوتر من که در شکاف صخرهها و در پشت سنگها پنهان شدهای، بگذار که روی تو را ببینم و صدایت را بشنوم، زیرا صدایت سحرانگیز و روی تو قشنگ است. “
یحیای تعمید دهنده مردی بود که روزانه به صدای داماد آسمانی (عیسی مسیح خداوند) گوش می کرد و از شنیدن صدای داماد، شادی او به کمال می رسید. او در یوحنا باب ۳ آیه ۲۹ اینطور می گوید: ” عروس از آنِ داماد است، امّا دوست داماد که در کناری ایستاده به او گوش میدهد، از شنیدن صدای داماد شادی بسیار میکند. شادی من نیز به همینگونه به کمال رسیده است. “
آیا شادی شما مثل یحیی به کمال رسیده است؟
عزیزان وقتی صدای داماد را می شنویم، صدای او نیز خواهیم بود. وقتی یهودیان از یحیی پرسیدند: تو که هستی؟ یحیی پاسخ داد: من صدای خدا در بیابان هستم. یحیی گفت اسم من “صدا” است.
آیا شما صدای خداوند را می شنوید؟
آیا شما صدای خداوند هستید؟
کلام خدا در مزمور یک اینطور می گوید: ” خوشا به حال کسی که با شریران مشورت نمیکند و به راه گناهکاران نمیرود و با مسخره کنندگان همنشین نمیشود، بلکه خوشی او اطاعت از شریعت خداوند است و شب و روز به دستورات او میاندیشد. او مانند درختی است که در کنار نهر آب کاشته شده باشد، میوه خود را در موسمش میدهد و برگهایش پژمرده نمیگردد و در همه کارهای خود موفّق است. ” (مزامیر ۱:۱ -۳ )
خداوند در این آیات به ما نشان می دهد که ما هر صدایی را که گوش می کنیم، واکنشی را به همراه خواهد داشت؛ یا سرزنده و شاداب خواهیم بود و یا پژمرده و افسرده. در این آیات خداوند کسی را که روزانه از کلام او می شنود و در آن تفکر می کند را به درخت پر میوه و سرسبزی تشبیه می کند که کنار جویبار نشانده شده است و شبانه روز از آن تغذیه می کند و کسی را که پژمرده و افسرده است به شخصی تشبیه می نماید که در محفل تمسخرگران و گناهکاران نشسته است.
امروز شما در کجا نشسته اید؟
امروز افکار شما از کجا تغذیه می شود؟
روزانه شما از چه کسی مشورت می گیرید؟
مزمورنویس در آیه یک می گوید: “خوشا به حال کسی که با شریران مشورت نمی کند “
باید مواظب شیطان و مشورتهای او بود، شیطان مشورتهای خودش را در افکار ما می گذارد و حاصل مشورتهای او یأس، ناامیدی، پژمردگی و افسردگی است و در مقابل کسی که در محفل خداوند و در مشورت خداوند (تفکر در کلام او) نشسته باشد سرزنده، شاداب و تازه خواهد بود. شادابی و پژمردگی شما بستگی به این دارد که شما کجا نشسته باشید. کنار رودخانه و یا در محفل و مشورت شریران.
روح و روان ( افکار، احساسات و اراده ) شما از کجا تغذیه می شود؟
انجیل در مورد دو خواهر به نامهای مریم و مارتا صحبت می کند که عیسی را دوست داشتند اما این مریم بود که همیشه نزد پاهای عیسی می نشست و از او می شنید. ” مارتا خواهری داشت مریم نام. مریم کنار پاهای خداوند نشسته بود و به سخنان او گوش فرا میداد.” ( لوقا ۳۹:۱۰ )
امروز شما کجا نشسته اید ؟
داوود پادشاه در مزمور ۱۵ اینطور می گوید : ” خداوندا، کیست که در خیمۀ تو میهمان شود؟ و کیست که در کوه مقدست ساکن گردد؟ آن که در صداقت گام بردارد و درستکار باشد و از دل، راست بگوید. که به زبان خویش غیبت نکند و به همسایهاش بدی روا مدارد و تهمت ها را دربارۀ نزدیکانش نپذیرد.”
در این مزمور داود پادشاه می پرسد، چه کسی می تواند به قدس الاقداس خدا، یعنی حضور صمیمی و نزدیک خداوند وارد شود و صدای او را بشنود؟ جواب می دهد ، نخست صادق و راست دل باشد و دوم اینکه، به زبان خود غیبت نکند.
بین راست گفتن با از دل راست گفتن، تفاوت و شکاف عمیقی وجود دارد.
شاید کسانی باشند که سخنان راست، درست، زیبا و منطقی بگویند اما انگیزه آنها از راست گفتن یک چیز دیگر باشد. برای همین است که داود پادشاه در این مزمور نمی گوید خوشا بحال کسی که راستگو باشد، بلکه می گوید خوشا بحال کسی که از دل راست بگوید.
آیا در راستگویی، دل و زبان ما واحد است؟
آیا ما به راستیِ دل، راست می گوییم و یا تنها به زبان؟
اگر دل و زبان ما واحد است، خداوند ما را خوشا بحال می خواند.
کلام خدا می گوید، صداقت و راستیِ دل یک ویژگی مهم اخلاقی است که ما را نزدیک قلب خدا می برد تا صدای قلب او را بشنویم.
نکته دوم این است که، زمانی می توانیم به حضور نزدیک و صمیمی خداوند وارد شویم و صدای او را بشنویم که در ابتدا گوشهایمان را به روی غیبت و صداهای دیگر ببندیم. وقتی از شخصی در مورد دیگران می شنویم و غیبت می کنیم، دیگر قادر به شنیدن صدای خداوند نخواهیم بود. در اطراف ما صداهای زیادی وجود دارند و ما انسانها نمی توانیم همزمان روی دو و یا چند صدا تمرکز کنیم. ما تنها قادر هستیم که روی یک صدا تمرکز کنیم.
برای وارد شدن به حضور نزدیک خداوند و شنیدن صدای شیرین او، نه تنها نیاز به قلب و زبانی واحد است بلکه همینطور نیاز به گوشهایی واحد نیز است.
داوود پادشاه در مزمور ۲۷ می گوید :” یک چیز از خداوند خواستم، فقط یک چیز و آن این است که تمام دوران عمرم در خانه خداوند باشم و زیبایی جمال او را مشاهده کنم و درباره او تفکّر نمایم.“
عزیزان “یک چیز شما” چه چیزی است؟
گوشهای شما روی چه صدایی متمرکز است؟