جمعه, فروردین ۱۰, ۱۴۰۳
مقالات

چگونه بعضی از افراد آموزه برگزیدگی را به طور منفی توصیف می‌کنند؟ چرا باید آموزه برگزیدگی هدایتگر ما در ستایش خدا باشد؟

✍️ برادر ادی:

کلام خدا مهم ترین منبع تعلیم ما و تمام آن چیزی است که ما برای درک مفاهیم الهیات و تبدیل خودمان در زندگی به آن نیاز داریم.

ما باید از کلام خدا به عنوان ابزاری برای تفسیر دنیای خودمان استفاده کنیم. در همین راستا کتاب افسسیان یکی از بهترین و عمیقترین رسالاتی است که اطلاعات غنی و کلی در مورد مسائل مختلف الهیات را بیان می‌کند که یکی از آنها آموزه برگزیدگی است.

در باب ۱ کتاب افسسیان آیات ۳ تا ۱۴ پولس رسول چند تعلیم زیبا را برای ما باز می‌کند و آنها را با زیبایی خاصی به هم متصل می‌کند.

کلام خدا می فرماید:«متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح، که ما را در مسیح به هر برکت روحانی در جای‌های آسمانی مبارک ساخته است.» (افسسیان ۱: ۳) برکت و اتحاد ما در مسیح بسیار مهم است.

در زبان یونانی به برکت «یولوگه او» گفته می‌شود که به معنی ستایش نیز می‌باشد.

فهمیدن معنا و مفهوم درست از برکت، به ما در جهت بهتر فهمیدن افسسیان کمک می‌کند. برکت در این آیه ها به معنی ستایش کردن و پرستش کردن است اما این ستایش به خاطر برکتی است که پدر، به واسطه فرزندش عیسی مسیح به ما داد و بعد مرتبط می‌شود به برگزیدگی ما در عیسی مسیح.

کلام خدا می فرماید:«زیرا پیش از آفرینش جهان، ما را در وی برگزید تا در حضورش مقدس و بی عیب باشیم و در محبت»(افسسیان ۱: ۴). خدا اولین قدم را با برگزیدگی ما از ازل و پیش از آفرینش، برای ما برداشت و بعد در قدم دوم، عیسی مسیح روی صلیب رفت و عمل نجات را برای ما انجام داد.

او بهای برگزیدگی ما را پرداخت کرد و بعد خدا ما را فراخواند تا این دعوت را قبول کنیم، فرزندان او شویم و تولد تازه پیدا کنیم. زمانی که ما درک می‌کنیم که برگزیده هستیم، چشمان دل ما باز شده و محبت خداوند را درک و دعوت او را می پذیریم.

در نتیجه ایمان می آوریم و متولد می شویم. بعد در حضور خدا پارسا شمرده می شویم و سپس فرزندان خدا نام می گیریم. در حقیقت ما فرزندان خدا خوانده خواهیم شد و این خواندگی، بله گفتن به برگزیدگی ما قبل از آفرینش است. اما تمام اینها در یک زمان است و این قدرت خداوند را نشان می‌دهد.

مرحله بعدی تبدیل شدن و به سمت قدوسیت رفتن است و این یعنی شبیه مسیح شدن. ما با استقامت در ایمانمان، به سوی کمال پیش می رویم و در آخر، در زمان بازگشت خداوند عیسی مسیح، ما قسمتی از جلال خدا می شویم.

پس عمل نجات در مرحله اول شامل : ۱- برگزیدگی ۲- اتفاق صلیب ۳- خواندگی و در مرحله دوم شامل : ۱- تولد تازه ۲- ایمان آوردن ۳- عادل شمردگی ۴- فرزند خواندگی است که همه مانند چرخ دنده هایی در موتور، در یک زمان و با هم در کار هستند.

تمام رسالات و تعالیم کتاب مقدس توضیح می‌دهد که نجات تنها کار خدا است و کار ما نیست. زمانی که ما این مسئله را درک کنیم، معنی برکت را می فهمیم و بعد برگزیدگی ما باعث ستایش ما از فیض خداوند خواهد شد.

پولس در آیات ۳ تا ۶ می‌گوید که این پدر است که ما را برگزید و بعد در آیات ۷ تا ۱۰ به ما نشان می‌دهد که این کار عیسی مسیح است که باعث نجات ما و بله گفتن به برگزیدگی است.

او در ادامه در آیات ۱۱ تا ۱۴ می‌گوید که این روح القدس است که ما را مهر کرده و در جایی که برگزیده شده و خوانده شده بودیم قرار داده است که علاوه بر تصویر زیبای تثلیث، ما را به درک عمیقی از برگزیدگی می رساند.

من معتقدم که طبق کلام، خدا پسرش را برای همه انسان ها داد که معنی آن این است که خدا همه را برای نجات یافتن انتخاب کرده است و این معنی را می دهد که این دیدگاه که خدا بعضی را برای نجات برگزیده و بعضی را برنگزیده، نمی تواند صحیح باشد.

کتاب مقدس می فرماید:«چرا که این نیکو و پسندیده، نجات دهنده ما خداست که می‌خواهد همگان نجات یابند و به معرفت حقیقت نایل گردند.»(اول تیموتائوس ۲: ۳-۴)

در این آیه پولس رسول، خواست خدا برای نجات ما را بیان می‌کند. خدا می خواهد همه نجات پیدا کنند و اراده او در رابطه با نجات نیکوست. همانطور که آیات به ما می گوید، خواست او این است که همه انسان ها نجات یابند! همه انسان ها یعنی، همه.

او کسی را نسبت به کس دیگری برتری نداد تا سپس برای آن عده پسرش را بدهد. برعکس او پسرش را برای همه مردم داد؛ برای هرکسی که بر پهنه کره زمین زندگی می کند.

این اراده، خواست و انتخاب واقعی اوست. همچنین کلام خدا می فرماید:«و خدا جهانیان را آنقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودان یابد.»(یوحنا ۳: ۱۶)  اگر به این آیه کلیدی کلام که خلاصه ای از انجیل خداوند هست با دقت توجه کنیم، متوجه می شویم که نجات برای جهانیان و هر که به او ایمان آورد می‌باشد نه برای افراد خاصی.

درسی که ما از این آیات می گیریم این است که هر کسی با هر سابقه ای می‌تواند شاگرد مسیح بشود، چون که آبروی ما مسیح است و ما هویتمان در اوست و این کار خودمان نیست.

ما نباید به خاطر برگزیدگی فخر کنیم. بلکه شایسته است که پس از درک عمیق این مطلب، فروتن شده و به خاطر برکت و فیض خداوند به زانو بیفتیم.

برگزیدگی نباید باعث غرور ما شود و دقیقا برعکس، باید به درک محبت خدا در آن برسیم.

محبتی که آگاپه و بدون قید و شرط است و جنس آن با تجربه انسانی ما نسبت به محبت فرق می‌کند.

محبتی که خداوند به همه افراد کرده و ما می دانیم که خداوند کسی را دست دوم نیافریده، بلکه همه ما در نظر او فرزندان هستیم و اگر برگزیده شده ایم، باید با تمام وجود در جهت پیشبرد اهداف خداوند یعنی گسترش انجیل در تمام دنیا تلاش بکنیم.

کلام خدا می فرماید: «زیرا به فیض و از راه ایمان نجات یافته اید و این از خودتان نیست، بلکه عطای خداست و نه از اعمال، تا هیچ کس نتواند به خود ببالد.» (افسسیان ۲: ۸-۹)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *